Θλίψη-απώλεια- πένθος- Τέχνη και ανακύκλωση

Ένα ευαίσθητο και λεπτό θέμα αγγίξαμε στο νηπιαγωγείο μας αυτές τις μέρες, το θέμα της απώλειας- πένθους. Έναυσμα αποτέλεσε το "Τριαντάφυλλο της αγάπης", της Λίτσας Ψαραύτη,

Στη συνέχεια, παρατηρήσαμε πίνακες ζωγραφικής, με θέμα τη θλίψη, προτάσεις που πήραμε από το βιβλίο "Ο Κήπος των συναισθημάτων του Ν. Ντε Σαλ. και το  "Τοπίο" του Γουναρόπουλου.

Για τους "Γλάρους", τα παιδιά αρχικά περιέγραψαν τον πίνακα, είπαν ότι βλέπουν γκρίζα χρώματα και πουλιά.

"Είναι παράξενος" είπε ο Παύλος, "Νιώθω λύπη" , είπε η Μαργαρίτα, "γιατί δεν έχει ωραία χρώματα, έχει σκούρα χρώματα. Δεν θα το ζωγράφιζα ποτέ.".

"Νιώθω μοναξιά", είπε ο Ορφέας, από τα χρώματά του, η Γκρέτα "στενοχωρημένη", γιατί ένα πουλί είναι μόνο του και όλα τα άλλα μαζί. Θυμήθηκαν τα παιδιά ότι τη χαρά την αποτυπώνουμε συνήθως με θερμά χρώματα και τη λύπη με ψυχρά. 

'Οταν τους ρώτησα τι όνομα θα έδιναν στον πίνακα και ενώ δεν είχα αποκαλύψει ακόμη το όνομα του πίνακα, οι απαντήσεις που πήρα ήταν οι εξής:

"Φόβος"

"Το μοναχικό πουλί"

"Τα πολλά πουλιά"

"Χαρούμενα πουλιά"

"Χαρά"

"Τα λυπημένα πουλιά"

"Η εξαφάνιση των πουλιών"

"Η λύπη των ευχών"

"Πουλί που φοβάται"

"Η λύπη της χαράς"

"Ο πίνακας ενός πουλιού"

Για το "Τοπίο", του Γουναρόπουλου, είπαν ότι ΄χει λίγο κίτρινο, μπλε σκούρο και μαύρο. Έχει "αμμοκίτρινο" και ένα "πούπουλο" (!) στη μέση.

Πώς νιώθεις όταν παρατηρείς αυτόν τον πίνακα:

"Φόβος"

"Λύπη"

"Περίεργα"

Πιθανά ονόματα για τον πίνακα:

"Τα πούπουλα των πουλιών"

"Η ρουφήχτρα που ρουφάει πούπουλα"

"Τα πουλιά της φύσης"

"Τα πουλιά της λύπης"

Όταν ρώτησα τα παιδιά ποιον από τους δύο θέλουμε να δουλέψουμε ομαδικά, είπαν : "Τους γλάρους", έτσι κι έγινε.

Στη συνέχεια κολλήσαμε εφημερίδες , για να μοιάζουν με πουλιά...

Τα παιδιά χρωμάτισαν τα πουλιά με λευκό, μπλε και μαύρο.

Το τελικό αποτέλεσμα της ομαδικής εργασίας μας, σε χαρτόνι 50x70: 

Ο πίνακας:  "Οι γλάροι":

Το βιβλίο το διαβάσαμε την προηγούμενη της ομαδικής εργασίας και αφού τελείωσε η ομαδική θέλησα να δω αν και κατά πόσο θυμούνται την ιστορία και τι τους έκανε εντύπωση, χωρίς να βλέπουν καθόλου το βιβλίο.

Οι αποτυπώσεις των παιδιών: